Η θλάση είναι κάκωση/τραυματισμός των μυών κατά τη διάρκεια άθλησης και αποτελεί την πιο συχνή μορφή που συναντάται σε αθλητές.
Όπως και το διάστρεμμα έτσι και η θλάση διακρίνεται σε 3 κλίμακες:
- 1ου βαθμού: μικρής έκτασης ρήξη/διάταση των μυϊκών ινών.
- 2ου βαθμού: μερική ρήξη των μυϊκών ινών, χωρίς όμως να διακοπεί η συνέχεια του μυός
- 3ου βαθμού: ρήξη ευρείας έκτασης στις μυϊκές ίνες ή ακόμη και πλήρης διατομή του μυός
Η θλάση προκαλείται μετά από υπερβολική σύσπαση του μυός πέρα από τις δυνατότητές του. Συνηθέστερα αίτια είναι η πλημμελής προθέρμανση, η άσκηση υπερβολικής δύναμης από τον μυ και η κακή τεχνική ή ο ακατάλληλος εξοπλισμός και ο κακός αγωνιστικός χώρος.
Τις περισσότερες φορές η θλάση αφορά τη μυοτενόντιο περιοχή, όπου ο μυς μεταπίπτει σε τένοντα. Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν ένας αθλητής υποστεί θλάση, τότε η πάσχουσα περιοχή καθίσταται πιο ευαίσθητη και επιρρεπής να υποστεί και άλλες στο μέλλον.
Η θλάση προκαλεί κατευθείαν πόνο και ο πάσχων αισθάνεται εξαιρετικά ευαίσθητη την περιοχή. Επίσης, εμφανίζεται οίδημα και έπειτα αιμάτωμα, ενώ οι κοντινές στη θλάση αρθρώσεις χάνουν το εύρος της κινητικότητάς τους.
Κατά την οξεία φάση της θλάσης ο ορθοπαιδικός χειρουργός μπορεί να προτείνει τη χορήγηση Πλάσματος Πλούσιο σε Αιμοπετάλια (PRP) και Διαδερμική Ηλεκτρόλυση (EPI) επιταχύνοντας την επιστροφή του πάσχοντα στις αθλητικές δραστηριότητες.
Παράλληλα, ο πάσχων θα ακολουθήσει ασκήσεις μικρής έντασης και με την πάροδο των ημερών θα προστεθούν ασκήσεις για ενδυνάμωση.
Εάν πρόκειται για θλάση 3ου βαθμού τότε η θεραπεία είναι η χειρουργική συρραφή των ινών του μυός και η ακινητοποίηση, προκειμένου να επέλθει επούλωση. Η κινητοποίηση και η ενδυνάμωση θα γίνει σταδιακά.
Ξεχωριστή προσέγγιση απαιτεί η θλάση των κοιλιακών προσαγωγών, δεδομένου ότι μπορεί να αποκτήσουν χρόνιο χαρακτήρα επηρεάζοντας σοβαρά την πορεία του αθλητή. Για αυτό ο ορθοπαιδικός χειρουργός πρέπει να γνωρίζει ότι απαιτείται ενδελεχής ανάλυση της περιοχής ώστε να εντοπίσει τυχόν κήλες, οστικά οιδήματα της λεκάνης και ουλοποίηση τωντενόντων. Από εκεί και πέρα υπάρχουν διαθέσιμες ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές που αντιμετωπίζουν και αυτόν τον τύπο θλάσης με μεγάλη αποτελεσματικότητα.
Το πρώτο μέτρο που πρέπει να ληφθεί μετά τη θλάση είναι η περίδεση και η ακινητοποίηση του άκρου σε ανυψωμένη θέση. Εξίσου σημαντικό είναι να τοποθετείται τακτικά το πρώτο 48ωρο πάγος ή ψυχρό επίθεμα, για περίπου 20 λεπτά, ώστε να μειωθούν το οίδημα, ο πόνος και το αιμάτωμα.
