ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ταλαιπωρούνται σήμερα από οστεοαρθρίτιδα, την εκφυλιστική νόσο που φθείρει τις αρθρικές επιφάνειες των οστών και επιδεινώνεται με το πέρασμα των χρόνων. Οφείλεται, δε, σε ιδιοπαθή ή παθολογικά αίτια.
Μάλιστα η οστεοαρθρίτιδα δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, αλλά και τους νεότερους. Στους τελευταίους η εκφυλιστική νόσος εμφανίζεται τις περισσότερες φορές μετά από ένα ατύχημα, τροχαίο ή οστεονέκρωση. Ταυτόχρονα, άλλες διαταραχές όπως στο ζάχαρο, στην πήξη του αίματος, η χορήγηση κορτιζόνης και η εγκυμοσύνη μπορούν επίσης να οδηγήσουν στην οστεοαρθρίτιδα.
Keep this to have all items collapsed by default
It is hidden using css in the Advanced tab -> Custom CSS
Το κύριο σύμπτωμα της εκφυλιστικής νόσου είναι ο πόνος. Συνοδά συμπτώματα μπορεί να είναι η δυσκολία του ασθενούς να φορέσει τις κάλτσες και τα παπούτσια του, να ανεβοκατέβει σκάλες, η δυσκολία στο περπάτημα και η ενόχληση στο κόψιμο των νυχιών. Επίσης, η οστεοαρθρίτιδα προκαλεί πολλές φορές και χαρακτηριστικούς ήχους που παραπέμπουν σε «κρακ», όπως αυτό που κάνουν τα δάχτυλα των χεριών.
Όλα τα παραπάνω συμπτώματα σε συνδυασμό με το οίδημα που προκαλείται και την απώλεια χόνδρου που επέρχεται σταδιακά, αναγκάζει τον ασθενή να περιορίσει δραματικά τις φυσικές δραστηριότητές του, καθώς έρχεται αντιμέτωπος με πολλά προβλήματα. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι η οστεοαρθρίτιδα αλλοιώνει όλες τις αρθρώσεις του σώματος, ενώ οι μεγαλύτερες αρθρώσεις προκαλούν και τα πιο σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων βέβαια η οστεοαρθρίτιδα προσβάλλει τις ακόλουθες αρθρώσεις:
- Γόνατο
- Ισχίο
- Ώμο
- Μέση και αυχένα
- Μεγάλα δάκτυλα των ποδιών
- Χέρια

Αφού ο ορθοπαιδικός χειρουργός λάβει πλήρες ιστορικό του ασθενούς, θα συνεχίσει με ενδελεχή κλινική εξέταση την οποία μπορεί να ακολουθήσουν απεικονιστικές εξετάσεις, όπως η ακτινογραφία και η μαγνητική τομογραφία, καθώς επίσης και αιματολογικές εξετάσεις, προκειμένου να απεικονιστούν διεξοδικά οι αρθρώσεις, οι χόνδροι και το μέγεθος των βλαβών, αλλά και να αποκλειστούν τυχόν άλλες παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Το στάδιο και η ηλικία τους ασθενούς είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που καθοδηγούν τον ορθοπαιδικό χειρουργό στην απόφαση για το θεραπευτικό σχήμα που θα προκρίνει. Μπορεί μέχρι σήμερα να μην υπάρχει καμία θεραπεία που να αναστρέφει πλήρως την οστεοαρθρίτιδα, εντούτοις είναι βέβαιο ότι θα ανακουφίσουν τον ασθενή από τα ενοχλητικά συμπτώματα αναβαθμίζοντας την ποιότητα της ζωής του.

Στις συντηρητικές θεραπείες περιλαμβάνονται η ανάπαυση, η απώλεια βάρους, η ένταξη της σωματικής άσκησης στην καθημερινότητα του ασθενούς, η χορήγηση αντιφλεγμονωδών μη στεροειδών φαρμακευτικών σκευασμάτων, συνεδρίες φυσικοθεραπειών, βιολογικές θεραπείες όπως η χορήγηση αίματος του ίδιου του ασθενούς που έχει υποστεί επεξεργασία για να πολλαπλασιαστούν τα αιμοπετάλια στο πλάσμα του αίματος (το λεγόμενο PRP), καθώς επίσης οι εγχύσεις υαλουρονικού οξέος ή κορτιζόνης.
Εάν οι παραπάνω θεραπευτικές προσεγγίσεις δεν αποδώσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα και εφόσον ο ασθενής πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις, τότε η αντιμετώπιση επέρχεται χειρουργικά. Μία μέθοδος είναι η αρθροσκόπηση που προσφέρει ανακούφιση των συμπτωμάτων μεσοπρόθεσμα, αρκεί να διενεργηθεί στα πρώτα στάδια της εκφυλιστικής νόσου.
Η δεύτερη μέθοδος χειρουργικής αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας είναι η αρθροπλαστική, η οποία ειδικά σήμερα με την αξιοποίηση της ρομποτικής τεχνολογίας και της εξατομικευμένης προσέγγισης, σε συνδυασμό με την αύξηση της ποιότητας των εμφυτευμάτων, δίνουν εξαιρετικά και οριστικά αποτελέσματα τα οποία μπορούν να διαρκέσουν για περισσότερα από 20 χρόνια. Τα εμφυτεύματα μάλιστα είναι τόσο συμβατά με τον ανθρώπινο οργανισμό που συμπεριφέρονται σχεδόν πανομοιότυπα με τη βιολογική άρθρωση, ενώ οι χρόνοι κινητοποίησης έχουν συρρικνωθεί εντυπωσιακά σε σχέση με παλαιότερες τεχνικές. Επιπλέον, η εξέλιξη των ιατρικών μηχανημάτων δίνει σήμερα στον εξειδικευμένο ορθοπαιδικό χειρουργό τη δυνατότητα να προσχεδιάσει την επέμβαση με μεγάλη λεπτομέρεια και να υπολογίσει πριν την επέμβαση τα υλικά που απαιτεί η περίπτωση του κάθε ασθενούς και οι κλίσεις με τις οποίες πρέπει να γίνει η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων.
Ειδικά σε ό,τι αφορά τον χρόνο επαναφοράς της κινητικότητας μετά από επέμβαση με τις σύγχρονες μεθόδους αρθροπλαστικής, αυτός εξαρτάται και από τη φυσική κατάσταση του ασθενούς που σημαίνει ότι εάν είχε καθιστική ζωή θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο σε σχέση με κάποιον που είχε τακτική φυσική δραστηριότητα. Παράλληλα, εάν το κρίνει ο ορθοπαιδικός τότε ο ασθενής μπορεί να ακολουθήσει και ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπειών ή ασκήσεων στο σπίτι, προκειμένου να επιταχύνει τη διαδικασία της αποθεραπείας. Σε κάθε περίπτωση η καθημερινότητα του ασθενούς θα αναβαθμιστεί αισθητά μετά την αρθροπλαστική.
Πρέπει, δε, να ξεκαθαριστεί ότι οποιαδήποτε αναβολή της χειρουργικής θεραπείας μπορεί μόνο να επιβαρύνει τον ασθενή, ακόμη και αν αυτός είναι νέος, για παράδειγμα στη δεκαετία των 50. Το σκεπτικό της αναβολής της αρθροπλαστικής με στόχο να μη χρειαστεί αναθεώρηση των εμφυτευμάτων μετά το πέρας του χρόνου ζωής τους δεν έχει λογική βάση, διότι εάν αυτός ο ασθενής αναμένει να φθάσει τα 70 έτη για να προβεί στην αρθροπλαστική, τότε η ζημιά που θα έχει υποστεί η ζωή του από τη νόσο θα είναι αβάσταχτη.