Το στάδιο και η ηλικία τους ασθενούς είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που καθοδηγούν τον ορθοπαιδικό χειρουργό στην απόφαση για το θεραπευτικό σχήμα που θα προκρίνει. Μπορεί μέχρι σήμερα να μην υπάρχει καμία θεραπεία που να αναστρέφει πλήρως την οστεοαρθρίτιδα, εντούτοις είναι βέβαιο ότι θα ανακουφίσουν τον ασθενή από τα ενοχλητικά συμπτώματα αναβαθμίζοντας την ποιότητα της ζωής του.
Στις συντηρητικές θεραπείες περιλαμβάνονται η ανάπαυση, η απώλεια βάρους, η ένταξη της σωματικής άσκησης στην καθημερινότητα του ασθενούς, η χορήγηση αντιφλεγμονωδών μη στεροειδών φαρμακευτικών σκευασμάτων, συνεδρίες φυσικοθεραπειών, βιολογικές θεραπείες όπως η χορήγηση αίματος του ίδιου του ασθενούς που έχει υποστεί επεξεργασία για να πολλαπλασιαστούν τα αιμοπετάλια στο πλάσμα του αίματος (το λεγόμενο PRP), καθώς επίσης οι εγχύσεις υαλουρονικού οξέος ή κορτιζόνης.
Εάν οι παραπάνω θεραπευτικές προσεγγίσεις δεν αποδώσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα και εφόσον ο ασθενής πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις, τότε η αντιμετώπιση επέρχεται χειρουργικά. Μία μέθοδος είναι η αρθροσκόπηση που προσφέρει ανακούφιση των συμπτωμάτων μεσοπρόθεσμα, αρκεί να διενεργηθεί στα πρώτα στάδια της εκφυλιστικής νόσου.
Η δεύτερη μέθοδος χειρουργικής αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας είναι η αρθροπλαστική, η οποία ειδικά σήμερα με την αξιοποίηση της ρομποτικής τεχνολογίας και της εξατομικευμένης προσέγγισης, σε συνδυασμό με την αύξηση της ποιότητας των εμφυτευμάτων, δίνουν εξαιρετικά και οριστικά αποτελέσματα τα οποία μπορούν να διαρκέσουν για περισσότερα από 20 χρόνια. Τα εμφυτεύματα μάλιστα είναι τόσο συμβατά με τον ανθρώπινο οργανισμό που συμπεριφέρονται σχεδόν πανομοιότυπα με τη βιολογική άρθρωση, ενώ οι χρόνοι κινητοποίησης έχουν συρρικνωθεί εντυπωσιακά σε σχέση με παλαιότερες τεχνικές. Επιπλέον, η εξέλιξη των ιατρικών μηχανημάτων δίνει σήμερα στον εξειδικευμένο ορθοπαιδικό χειρουργό τη δυνατότητα να προσχεδιάσει την επέμβαση με μεγάλη λεπτομέρεια και να υπολογίσει πριν την επέμβαση τα υλικά που απαιτεί η περίπτωση του κάθε ασθενούς και οι κλίσεις με τις οποίες πρέπει να γίνει η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων.
Ειδικά σε ό,τι αφορά τον χρόνο επαναφοράς της κινητικότητας μετά από επέμβαση με τις σύγχρονες μεθόδους αρθροπλαστικής, αυτός εξαρτάται και από τη φυσική κατάσταση του ασθενούς που σημαίνει ότι εάν είχε καθιστική ζωή θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο σε σχέση με κάποιον που είχε τακτική φυσική δραστηριότητα. Παράλληλα, εάν το κρίνει ο ορθοπαιδικός τότε ο ασθενής μπορεί να ακολουθήσει και ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπειών ή ασκήσεων στο σπίτι, προκειμένου να επιταχύνει τη διαδικασία της αποθεραπείας. Σε κάθε περίπτωση η καθημερινότητα του ασθενούς θα αναβαθμιστεί αισθητά μετά την αρθροπλαστική.
Πρέπει, δε, να ξεκαθαριστεί ότι οποιαδήποτε αναβολή της χειρουργικής θεραπείας μπορεί μόνο να επιβαρύνει τον ασθενή, ακόμη και αν αυτός είναι νέος, για παράδειγμα στη δεκαετία των 50. Το σκεπτικό της αναβολής της αρθροπλαστικής με στόχο να μη χρειαστεί αναθεώρηση των εμφυτευμάτων μετά το πέρας του χρόνου ζωής τους δεν έχει λογική βάση, διότι εάν αυτός ο ασθενής αναμένει να φθάσει τα 70 έτη για να προβεί στην αρθροπλαστική, τότε η ζημιά που θα έχει υποστεί η ζωή του από τη νόσο θα είναι αβάσταχτη.
