Μία από τις παθήσεις που εμφανίζονται στα πόδια των παιδιών είναι η ραιβογονία, η οποία σημαίνει ότι τα κάτω άκρα συγκλίνουν και το ένα ακουμπά το άλλο, σχηματίζοντας ένα κενό ανάμεσα από τα γόνατα. Έτσι, τα κάτω άκρα κυρτώνουν αποκτώντας ένα τοξοειδές σχήμα.

Η ραιβογονία θεωρείται φυσιολογικό φαινόμενο το οποίο μπορεί να εμφανιστεί από την έναρξη του περπατήματος έως την ηλικία των 2 ετών. Όταν η ραιβογονία δεν υποχωρεί έως την ηλικία των 4 ετών, και όταν βέβαια εμφανιστεί σε μεγαλύτερες ηλικίες, τότε θεωρείται ότι από πίσω της κρύβεται κάποιο παθολογικό αίτιο.

Μία άλλη πάθηση είναι η βλαισογονία, η οποία εκδηλώνεται με ένα κενό μεταξύ των κάτω άκρων κάτω από τα γόνατα, όταν τα τελευταία εφάπτονται και στην πράξη είναι η εκ διαμέτρου αντίθετη κατάσταση της ραιβογονίας.

Η βλαισογονία  δεν προκαλεί σχεδόν ποτέ συμπτώματα και στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για μία φυσιολογική κατάσταση στη φάση ανάπτυξης των παιδιών στις ηλικίες 2-5 ετών. Βέβαια, η βλαισογονία θα πρέπει να περιοριστεί από μόνη της έως την ηλικία των 8 ετών.

Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι η βλαισογονία είναι πολύ συχνά μια φυσιολογική διαδικασία καθώς αποτελεί στάδιο της ανάπτυξης των κάτω άκρων και φυσικά δεν προκαλεί κανέναν πόνο στα παιδιά.

Όταν η βλαισογονία επιμένει και μετά τα 8 έτη, τότε πρόκειται, συνήθως, για ιδιοπαθή. Άλλο αίτιο της βλαισογονίας μπορεί να είναι κάποιο κάταγμα που έχει υποστεί το παιδί, μια λοίμωξη στο γόνατο, σκελετικές δυσπλασίες ή η εμφάνιση όγκου.

Η σκολίωση αποτελεί μία από τις πιο συχνές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η στροφή των σπονδύλων και η πλάγια κλίση του κορμού του σώματος.

Στις περισσότερες περιπτώσεις η σκολίωση είναι ήπια αλλά κάποιες από αυτές θα παρουσιάσουν επιδείνωση με την πάροδο του χρόνου. Για αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να καταφεύγουν στον ορθοπαιδικό μόλις αντιληφθούν την παραμικρή ένδειξη σκολίωσης.

Η σκολίωση παρουσιάζεται συνήθως μεταξύ των 10 και 15 ετών. Η ήπια ιδιοπαθής σκολίωση αφορά, περίπου, τον ίδιο αριθμό αγοριών και κοριτσιών, αν και τα τελευταία έχουν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να σχηματίσουν σκολίωση.

Κύφωση είναι η κύρτωση της πλάτης σε υπερβολικό βαθμός, κατάσταση η οποία είναι γνωστή και ως καμπούρα.

Πιο συχνά συναντάται στους ενήλικες, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί και στους νέους και για αυτό χωρίζεται σε 2 κατηγορίες: τη νεανική και των ενηλίκων.

Η καμπούρα είναι κάτι που συναντάται πολύ συχνά και δεν πρέπει να εμπνέει ανησυχία εκτός αν η έκτασή της είναι τέτοια που παραμορφώνει στη σπονδυλική στήλη. Η κακή στάση του σώματος και η έλλειψη σωματικής άσκησης είναι δύο χαρακτηριστικά των ατόμων με τη λεγόμενη καμπούρα.

Ως ανισοσκελία εννοείται το άνισο μήκος των ποδιών του ατόμου, μια παθολογική κατάσταση που αφορά έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων και μπορεί να εμφανιστεί στην παιδική ηλικία ή και στην ενήλικη ζωή.

Η ανισοσκελία διαχωρίζεται σε δύο κύριους τύπους: Την ανατομική και τη λειτουργική. Η πρώτη οφείλεται σε διαφορές στο μήκος των οστών των ποδιών. Προκαλείται έπειτα από κατάγματα, λοιμώξεις των οστών, χειρουργικές επεμβάσεις ή από άλλα αίτια που επηρεάζουν την επίφυση των επιμηκών οστών κατά τη φάση της ανάπτυξης του σκελετού. Η λειτουργική ανισοσκελία οφείλεται σε ποικίλες παθήσεις των μυών και των νεύρων της λεκάνης ή των μηρών και μάλιστα χωρίς να εντοπίζονται αξιοσημείωτες διαφορές στο μήκος των οστών των ποδιών. Αυτό συμβαίνει διότι οι νευρομυϊκές βλάβες οδηγούν σε υπερτονία των μυών της λεκάνης και του μηρού και έτσι το ένα πόδι έλκεται και παραμένει σε υψηλότερη θέση από το άλλο παρουσιάζοντας ανισοσκελία.

Η ανισοσκελία που αφορά διαφορά των δύο ποδιών κατά 5,2 χιλιοστά συναντάται στο 90% του γενικού πληθυσμού και δεν προκαλεί κανένα απολύτως πρόβλημα. Όταν η διαφορά είναι από 1 εκατοστό και πάνω, τότε πρόκειται για σημαντική ανισοσκελία.

Ειδικά στα παιδιά η ανατομική ανισοσκελία κάτω του 1,5 εκατοστού σε συνθήκες έντονης σωματικής άσκησης και κάτω των 2 εκατοστών σε φυσιολογικές συνθήκες, δεν προκαλεί κάποιο σύμπτωμα. Τονίζεται όμως σε κάθε περίπτωση ότι μπορεί πάντα να υπάρχουν εξαιρέσεις σε μικρότερο ή μεγαλύτερο μέγεθος του γενικού πληθυσμού και πολλές μελέτες έχουν αναφέρει αυξημένη συχνότητα πόνου στην μέση ακόμα και με μικρού βαθμού ανισοσκελία.

Όταν η καμάρα του ποδιού δεν έχει σχηματιστεί καθόλου ή είναι ιδιαίτερα χαμηλή, τότε έχουμε πλατυποδία. Παράλληλα, παρατηρείται βλαισότητα της φτέρνας με αποτέλεσμα το πόδι να κλίνει προς τα έξω ενώ το παιδί πατάει προς το εσωτερικό του πέλματος. Η πλατυποδία είναι πλήρως φυσιολογική έως τα 4 έτη.

Πρέπει να σημειωθεί ότι με το πέρασμα των χρόνων η πλατυποδία επιβαρύνει τις αρθρώσεις και να αλλάξει τη θέση του ισχίου, ενώ θα προκαλέσει και πόνο ακόμη και στη μέση.

Η συνδακτυλία, όταν δηλαδή δάκτυλα είναι ενωμένα, αποτελεί μία από τις πιο κοινές παραμορφώσεις των άκρων, δεδομένου ότι συμβαίνει περίπου 3 φορές ανά 10.000 γεννήσεις.

Η συνδακτυλία μπορεί να είναι πλήρης, μερική/ατελής, σύνθετη ή πλήρης και προκαλείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.